لوکنیتسکیی پویل نیکالیویچ

35 Views

صورت لکنیتسکیی پویل نیکالیویچ

مجموة اوّلین شعرهایش سال 1927 به طبع رسید. لکنیتسکیی از جوانی شوقمند سیاحت و سفرها بود. لوکنت در هیت یکچند ایکسپیدیتسیة علمی به سیبری، پامیر و دیگر جایها سفر نموده است. هن­گام سه سفرش (سالهای 1930-32) به تاجیکستان (پامیر، ناحیه‌های جنوب تاجیکستان) لکنیتسکیی در آموزش طبیعت، ثروتهای زیرزمینی، عرف و عادت مردم ناحیه‌های مذکور حصّه ‌گذاشته است.

به لکنیتسکیی کشف «قلّة میکاوسکیی» تعلق دارد، که برای این وه‌ای سال 1933 اعضای جمعیّت گیاگرفی اتّحاد شوعروی انتخاب گردیده بود. اثرهای ادبی لکنیسکیی «در دامنة مارت» (1931) ، «پامیر حقیقی-غیریریوادیی» (1932) ، «سواره‌ها و پیاده‌ها» (1933؛ به این اثر م. گارکیی بهای بلند داده است) ، «سرزمین جوانی» (1936) و غ. در اساس تأثّرات سفر پامیر تع­لیف گردیده‌اند. لوکنیتسکیی در این اثرها عاید به مشکلات راه ایکسپیدیتسیه، مبارزه به مقابلپ باسمه‌چییان، زندگی مردم پامیر ساویتی، حیات سرحدچیان و غ. حکایت می‌کو­ند. سالهای جنگ بزرگ وطنی (1941-45) لکنیتسکیی همچون مخبر گزیته‌های «پروده»، «کرسنیه زویزده» و غ. از لنینگراددر محاصرة دشمن افتاده خبر و مقاله‌ها می‌نوشت.

پس از جنگ لوکنیتسکیی باز به موضوع اساسی ایجادیات خود-موضوع تاجیکستان برگشت. اثر اساسی، که در این دوره آفریده است، رمان «نسا» (1946؛ ترجمة تاجیکی 1951 و تحریر نو ترجمه بعد به نظر گرفتن قیدهای صدرالدّین عینی، (1975) می‌باشد. رمان «نسا» حکایت مرغوبیست از حیات سگپردوختر کوهستانی، که پس از مشکلات زیادی به توفیل مستحکم بودن ساخت ساتسیلیستی به مراد و مقصد می‌رسد. در رمان «نسا» منظره‌های زندگی مردم کوهستان و طبیعت زیبای پامیر ماهرانه تصویر شده است.

در اساس رمان آپیره (د. گنیف، س. بلسنین) ، پیسه، کینافیلم (1966) و فیلم بدیعی تلویزیونی «آغاز صبح جوانی» (1980) به میان آمده‌اند. «نسا» به زبانهای هندی، ختایی، پالیکی، چکی، کاریی ترجمه شده است. اثرهای دیگر لکنیتسکیی حکایه و آچیرکهای «مرادلی دیوانه» (1933-52؛ ترجمة تاجتیکی 1976) ، «سنگ دانا» (1933؛ ترجمة تاجیکی 1976) ، «تاجی­کستان» (1953؛ ترجمة تاجیکی 1954) ، «باسمه‌چیها در آلایی» (1960؛ ترجمة تاجیکی پیسه‌های «باغشهر» (1952؛ ترجمة تاجیکی 1976) ، «درخت مقدّس» (1960؛ ترجمة تاجیکی 1976) و غیره می‌باشند. به لکنیتسکیی سال 1970 عنوان خادم خذمتنشاندادة مدنیّت تاجیکستان ساویتی داده شده است. یکی از قلّه‌های پامیر و مکتب ش 69 pیان راشتقلعه به لکنیتسکیی منسوبند.