اتشی منوچیخر

آتشی منوچیخر (تولد 1931، بوشهر) ، شاعر ایرانی. سال i960 به تهران رفته، شعبة زبان و ادبیاتن انگلیسی دانشسرای عالی را ختم نموده است. شعرهایش از سال 1954 چاپ می‌شوند و در مجموعه‌های «آهنگ دیگر» (i960) ، «آواز خاک» (1968) ، «دیدار در فلک» (1969) و غیره گرد آمده‌اند. آتشی شاعر لیریک است و در شعرش احساس و اندیشه‌های عاشقانه، منظره‌های طبیعت، لحظه‌های مرغوب با آبرزهای تازه و بکر افاده می‌گردند. تفکر شاعرانة آتشی نهایت باریک بوده، شعرهایش ذوق بلند استتیک را می‌پرورند:

ای شعر، ایی سپیدة مهتابخای دور، دامن بکش به سایة تاریک خاطرم. در شب چو دختران پریزاد رودها، عریان بیا به جنگل خاموش دفترم.

اتشی از نمایندگان جریان «شعر نو» است؛ اکثر شعرهایش در قالب جهارپاره‌ها، قسمی در ر­ویة عروض آزاد گفته شده‌اند. در قالبهای عنعنویی نیز شعر می‌گوید. اسلوبش به نادرپور، سهراب سپهری، حسن هنرمندی برین نمایندگان جریان «شعر نو» نزدیک است. از ادبیات انگلیس به زبان فارس ترجمه‌ها دارد. نمونه‌های اشعارش در مطبوعات تاجیکستان چاپ شده‌اند.

دبیات: کلیشتارینه و. ب. ، «ناویه پاازیه» و ارنی، مسکو، 1975.