ابدولوههابخواجه (سال تولد و وفاتش نامعلوم) ، شاعر تاجیک (عصر 16). زادگاهش بخارا. در 80-سالگی در قریة اصفردان ولایت نسا فوتیده است. با تخلّص عارف نیز شعر میگفت. از اولاد تذکرهنگار عصر 16 خواجه حسن نثاری (مؤلف تذکرة «موزکّیر-ال-اخباب») بوده است. بنا به معلومات این تذکره ابدولوههابخواجه در نزد پدرش علم آموخته، از شخصانیتهسیلدیده و مشهور عهد خود بود. از فنّ شعر وقوف تمام داشته، پیوسته ایجاد میکرده است. به قول نثاری اشعار ابدولوههابخواجه ملیح، گفتارش فصیح بوده، در غزل به تصوّف و عرفان میل داشته است. نمونهای از اشعار او:
سربلندان، که به درگاه تو دارند سری،
ک سر خویش به فردوس فرو میآرند.
هوس تیگ تو هر تاجور را نرسد،
ین هوایست، که خاسان تو در سر دارند.
اریفا، دورچ حقایق براری از گوش،
کوهل تقلید نه شایستة این آثارند.