تلپَک، کلّهپوش مدوّر مویینیست. از دورههای قدیم وجود داشت. تلپَک را تاجیکان اساساً از مویینه، چرم، پوست قراکولی، ماهوت و مخمل میدوختند. در بخارای و سمرقند و ناحیههای به آنها همشفت تلپَک را از مویینة پتش کوتاه میادوختند. تیپّة تلپَک را از پوستیقراکولی، لبک گردش ده گوشکهایش را از مویینة سگآبی، برّه و استر آن را از مویینه یا یگان متاع غفس میدوختند.
در وادی فرغانه تیپّة تلپَک اساساً از مخمل سیاه، ماهوت سیاه یا کبود، پوست برّه دوخته میشد.
تیپّة چنین تلپَکها به 4 طرح تقسیم میشد و چندان بلند نبود، گردة این قبیل تلپَکها را از مویینة روباه یا سوسر و بعضاً از پوست برگة نوزاد میدوختند. در زمان حاضره از پوست و مویینههای طبیعی و صنعی تلپَکهای گوناتون زیبا میدوزند. تلپَکهای مردانه از تلپَکهای زنانه و کودکانه از جهت دوخت و اندازهاشان فرق میکنند. حالا تلپَک را اساساً در کارخانههای مخصوص میدوزند.
م. حامدجانا عه.