تتبّوع

تتبع (عربی از-آیموختة، پیروی کردن) ، به وزن و قافیة شعر کسی تقلید کرده شعر گفتن، موافق آهنگ اثر ادیبی، یعنی در همان وزن و قافیه و موضوع آفردن اثر تصحیح است؛ به غزل کمال خجندی، که مطلعش این است؛
یار گفت: «از غیر ما پوشان نظر!»گفتم: «به چشم!»
«وان گهی دزدیده بر ما می‌نگر!» گفتم: «به چشم!»
بنسیار شاعران تتبّوع کرده‌اند. از جمله مطلع غزل تتبعی نوایی (فانی) این است:
گفت: «راهم را بروب!»،-آن سیم‌بر.
گفتم: «به چشم». گفت: «دیگر ره بزن آبش دیگر».
گفتم: «به چشم!».
تتبّوع به نظیره قرابت دارد، امّا شاعر نظیره‌سرا می‌تواند غایه را تغییر دهد، حتّی موضوع را به طرز دیگر حل نشود و در سیوجیت (اگر اثر ایپیکی باشد) دگرگونی داخل کند. ر. مسلمانقولاو.