سایلی نهاوندی

سایلی نهاوندی معروف به مولانای همدانی (سال تولودش نامعلوم، آه دماوند-وفاتش 1533، نهاوند همدان) ، شاعر و دانشمند فارس-تاجیک. در زادگاهش کسب کمال کرده، علمهای گوناگون زمانش را آموخت. در جوانی از دماوند به همدان آمد و در نهاوند نام موضع آن مهم شد و تخلّص «نهاوندی» گرفت. طبع روان سایایی نهاوندی را بسیاری از شعرای دور اعتراف کرده‌اند. او با هیرتی نام شاعر زمان ضدیت و رقابت داشته است. اشعار پراکندة سهاوی نهاوندی توسط تذکره‌ها تا زمان ما آمده رسیده است. نهاوندی مخصوصاً در رباعییو غزل مهارت داشته است. رباعیهای او نسبتاً بیشتر تا زمان ما رسیده‌اند؛

هرگیز لب اخل درد خندان نبود،

جوز گریه نصیب دردمندان نبود،

بیزارم از آن دل، که پریشان نبود،

دور ‌افکنم آن دیده، که گریان نبود.

موزوی اساسی اشعار شاعر ترنم عشق و محبّت پاک انسانیست. ضمن این موضوع سائلی نهاوندی بسیار عقیده‌های ضددینی بیان کرده است، که در این زمان ضد نقصانهای جمعیّتیند.