سندل

صندل، چندل، چندن، سفیدسندل، صندلدرخت، (زپыیش ا1یت) ، درخت همیشه‌سبزیست از عایلة صندلیشا. تا 10 متر قد می‌کشد.

سندل درخت پرزیت است. در ریشة آن «مککها» (گوس-تاریه‌ها) حاصل می‌شوند. «مککها» مادّه‌های غذایی را از بافتة نیشکر، خیزوران، نخل (پلمه) و غیره جبّیده می‌گیرند. صندل مستقل هم می‌سبزد. صندل در هندوستان، نیمجزیة ملکّه و جزیره‌های مله‌ای (علی‌الخصوص در ساجزارها) فراوان است. چوب آن خوشبوست و خاصیت دوایی دارد. ابوعلی‌سینا از صندل مرهم تییار کرده، برای طبابت خفقان و علّت معده استفاده برده است. پوستلاخ تنه‌اش زرد، خوشبویی و 3-6% روغن ایفیر دارد. روغن ایفیر صندل را در عطریّات و طبّ استفاده می‌برند. از چوبش مجسمه و بازیچه‌ها می‌سازند. بعضی نمودهای صندل، که پوستلاخ خوشبویی دارد، در زیلندیة نو و استرالیا می‌سبزند.