سخاوت

سخاوت (عربی-گشاده‌دستی، همتبلندی، کریمی) ، یک نوع صفت اخلاقییست، که استفادة عاقلانه و بی‌غرض دارایی شخص را نسبت به دیگران افاده می‌کند. متفکّران عصرهای میانة شرق در افکار اخلاقی خود آدمان را به سخاوتمندی دعوت نموده، آبرزهای نمونوی (به مثل حاتم تایی) ایجاد کرده‌اند. هوسین واعظ کاشفی سخاوت را سبب نیکنامی و سه-خی را دوستدار خلق شماریده است. کرم، ایثار، عوف (عفو)، مروّت، مواست، صلاحت و مسامحت نشانه‌های سخاوتند. م. میربابایف.