«پندنامة 3ردوشت»[نام دیگرش به زبان پهلو «چ ا-داکندرزیپریدکیشان» «چیدههای (منتخب) اندرزهای دانایان پیشگذشتة دین»]، یکی از یادگاریهای ادبیات پهلویی، پندنامهای است از تألیفات زردشت-پسر آذربد مورسپندان. تقریباً در عصرهای 4-5 انشا شده است.
«پندنامة 3ردوشت» چنان که از جملههای اوّلینش برمیآید دستوری بود عاید به اساسهای زردشتیه و شرح و بیان مطالب دینی به طرزی که دانایان پیشین (بزرگان پیشگذشتة دین زردوشتی) استقرار کرده بودند. خصوصیت دیگر «پندنامة 3ردوشت» این است، که در کتاب هعیتهای «بشنوید…»، «گوش فرا دارید…» و غیره استفاده شدهاند، که سخنان مؤلف را پرتأثیر میکنند. قسمت آخر «پندنامة 3ردوشت» منظومهای است به زبان پهلوی (فارسی میانه):
دارم اندرزی از دانایان،
ز گفتة پیشینیان.
به شما بگذارم
به راستی اندر جهان.
به گیتی گستاخ میباشید،
بس آرزو اندر جهان.
چی گیتی به نس نبینهیشتهاند،
نه کوشک و نه خانمان…
«پندنامة 3ردوشت» به غیر از مطالب دینی، اندرز و حکمتهای عملی برای هر یک فرد جامعة آنروزه ضرور را دربر گرفته است. در اثر اینچنین قصّه و روایتهای اساطیری، قصّههای پهلوانان و شاهان ایران قدیم محفوظ ماندهاند.