پرنسیب مساوات در ف ا ز ا ک ا، یکی از رکنهای نظریة نسبیّت را گویند. بنا به پرنسیب مساوات میدان جاذبه در حوزة نه چندان کلان فزا و وقت از روی ظهورات خود به سیستم تیزشونده مساویی دانسته میشود. در میدان جاذبه همة جسمها ناوابسته به مسّه و دیگر خاصیتهای فیزیکیشان با تیزشوی یکخِله حرکت میکنند (قانون گلیلیی). ولی در مورد نبودن میدان جاذبه، هنگام از سیستم سرحساب تیزشونده (مثلاً، از موشک پرّان) موشادهیده کردن همة قسمهای از روی انیرسیه حرکتکننده نسبت به همین سیستم سرحساب نیز تیزشوی یکخِله دارند. به این معنی سیستم سرحساب تیزشونده را به میدان جاذبه برابر دانستن ممکن است. پرنسیب مساوات لاکلی میباشد، یعنی به سیستم سرحساب تیزشونده مساویی بودن میدان جاذبه تنها برای حوزة محدود فزا و وقت درست است، که در آن میدان جاذبه را میتوان یکجنسه و نسبت به وقت دائمی حسابید. در بنیاد پرنسیب مساوات دلیلی قرار گرفته است، که از زمان نیوتان این جانب معلوم میباشد: مسّة انیرتی همه گونه جسم به مسّة گرویتتسیانیاش برابر است. حالا این دلیل در تجربه به غایت عنیق ثابت شده است. اندازهگیریهایی، که ر. دیکّی در ایالات متحدة امریکا، و. ب. برگینسکی و و. ا. پناو در سّسp به عمل برآوردهاند، به هم برابر بودن مسّههای انیرتی و گرویتتسیانی را با عنیقی 10-12 اثبات میکنند.
د .: سمارادینسکییّه. ا. ، پرینتسیپ ایکویولینتناست، «پریراده»، 1980، م 3.