پالیالکترولیتها

پالیالکترولیتها،   الکترولیتهای پلیمری، پلیمرهایی، کن در محلولها به یونها جدا (دیسّاتسیتسیه) شده می‌توانند. پالیالکترولیتها به کیسلاته‌های پلیمری (مثلاً، کیسلاته‌های پالیکریلت) ، اساسهای پلیمری (پالیوینیلپیریدینیی) و پالیمفال ا ت ه آ (ساپالیمیرهایی، که در ترکیبشان هم گروههای اساسی و هم گوروههای کیسلاتگی دارند) تقسیم می‌شوند. مهمترین بیاپالیمیرها-سفیده‌ها و کیسلاته‌های نوکلیت از جملة پالیالکترولیتها می‌باشند. خصوصیت مالیکوله‌های پالیالکترولیتها را در محلول تأثیر الکتروستتیکی گروههای زریدناک سلسلة پلیمری با یکدیگر و با یونهای خردمالیکولة محلول مویین می‌کند. در نتیجة عکسوتّعسیر گروههای زریدشان یک‌خِله کانفارمتسیه و ‌اندازیه مکرامالیکوله‌ها در محلول، خصوصیت فیزیکی و شیمیایی محلولها خیلی تغییر می‌یابد (مثلاً، غلیظی محلول ممکن است هزارها بار زیاد شود). بنا بر مرکّب بودن پراسیسّ دیسّاتسیتسیة پالیالکترولیتها خاصیتهای شیمیایی پالیالکترولیتها را ضمن نظریة محلولهای مقرّری معنیداد کردن امر محال است.