میر تکی

میر تکی (تخلّص میر؛ نامش میر‌محمّد تکی؛ 1724، اگره-1810، لکخنو) ، شاعر هند و. به زبان اردو و فارسی شعر گفته است. تا سال 1783 در دهلی زندگی کرده، بعد به دربار حاکم لکخنو کشیده شده است. میر تکی، که شخص باغروری بود و میل گوشه‌نشینی داشت، دیری نگذشته دربار را ترک نمود. مشقّتهای زندگی و ناکامیهای شخصی در ایجادیات او آثار عمیق، گذاشته‌اند. میر تکی بیشتر در گه‌ال. موفقیت یافته است و از او یا دیوان غزلیات اردو، 1 دیوان فارسی باقی مانده است. بیشتر مثنویهای خرد نوشته است: داستانهای عشقی «آتش عشق»، «دریای عشق» و غ. ترجمة حال خود-«ذکر میر» و تذکرة شاعران اردو-«نکات-اش-شعرا» را (هر دو به فارسی) نیز تألیف کرده است.