بوبکر تهرانی

بوبکر تهرانی ال-اصفهانی (سال تولد  و وفات نامعلوم) ، قاضی، منشی و مورخ عصر 15. در بارة احوال و زندگانی او اطّلاعات کافی در دست نیست. ابوبکر تهرانی اصلاً از اصفهان است، ولی نسبة «تهرانی» او مربوط به کسبة تیران-کرون (تیرون) اصفهان است، نه به شهر تهران. ابوبکر تهرانی نسب از اشراف اصفهان داشته، در همین شهر کسب علم کرده است. در سالی، که سلطان تیموری شاهرخ به قصد سرکوب کردن شورش نبیره‌اش سلطان محمّد میرزا به اصفهان رفت، بزرگان این شهر را به جرم و اغوای شاهزاده به اسارت گرفت، ابوبکر تهرانی نیز از چوملة دانشمندان محبوس در نزد سلطان شاهرخ بود.

پس از مرگ شاهرخ ابوبکر تهرانی آزاد شد و به خدمت محمّد میرزا پیوست. وه‌ای در یورش محمّد میر­زا به دامغان (1457) شرکت ورزید، ابوبکر تهرانی او را در یورشش به خراسان (1458) نیز همراهی کرد و پس از ته-سرّوف هرات در مدرسة غیاثیه مشغول به تدریس شد. پس از قتلی

‌محمّد میرزا (1451) ، ابوبکر تهرانی به خدمت شاهزاده محمّدی (پیس­ر جهانشاه) رفت و سپس (1452) به دربار سلطان پیوست. ابوبکر تهرانی شخص دانشمند بود، علم سیاست و دیوان سالاری را نکو می‌دانست و در نوشتن نامه‌های رسمی به دو زبان (فارسی و عربی) استاد بوده است. چو-نانچی، نمونه‌های فرمانهان سلطان ازون حسن، نامه به سلطان مصر، پیر احمد قرامن-آغلو و غیره، که ابوبکر تهرانی تدوین کرده است، از مهارت بلند او شهادت می‌دهند.

بوبکر تهرانی با درخواست سلطان ازون حسنبیک سال 1471 کتاب «تاریخ دیاربکریه» را انشا کرد. این کتاب به زبان فارسی مخلوط به زبان عربی تألیف شده، دارایی اطّلاعات فراوان و بکر در رابطه با تاریخ سیاسی-اجتماعی و نظامی سلسله‌های تور-|کمن آقّویونل و و قراقویونلوی ایران است.   ل. بایمتاو.