بومیر بومیر

بومیر، بومیر (848، ره‌ای-923، همدان) ، حافظ و مشّاق فارس و تاجیک (آخر عصر 9-اوّل عصر 10). ابومیر در صنعت سرایندگی و نوازندگی یکی از سرآمدان سبک خراسانی (با نام «خراسانیک» یا «خراسانیخانی» نیز معمول است) و اعتقادمند و ترغیبگر سنّت سرایندگی و نوازندگی تا اسلامی ایرانیان (تاجیکان) بود. ابومیر نازکیهای سنع­ت موسیقی را از پدرش آموخته است. بعد برای تکمیل هنر به بخارا آمده، به مکتب ابولبّاس بختیار (وفات 920) شامل می‌شود.

بومیر گردآورنده و بهترین اجراگر ترانه‌های خلقی مردم خراسان محسوب می‌شد و خودش در وزن و ضرب آثار موسیقی مردمی ترانه‌های بسیار گوناگون‌موضوع ایجاد نموده است. ابومیر اوّلین صنعتکاری بود، که ترانه‌های خلقی زمانش را با ضرب خفیف (سبک) می‌سرود. از این رو ابومیر را «ابومیر چکامه‌گو» نیز نام می‌بردند. ابومیر به یک زمره سرایندگان و نوازندگان دورش اصول ترانه‌خوانی خراسانی را آموزانده است. صنعتکاران نامی عصرهای 9-10 سیتّی زرّین، ابوبکر ربابی، محمّد ربابی و دیگر سبک او را ادامه‌ داده‌اند.

دبیات: ردجباو ا. ، ک استاکم تدجیکسکایی موزыکلنایی کولتورы و ix-x ویکاو. ، در کتاب اب و ال سینا ا اگا ایپاخه، دوشنبه، 1980؛ همان مؤلف موسیقی در تمدّن سامانیان، دوشنبه، 2000؛ همان مؤلف، سنّت و نوآوری در تمدّن موسیقی زمان رودکی، دوشنبه، 2008.

ه. رجب‌اف.