بدونّبی فخروزّمانی قزوینی

ابدونّبی فخروزّمانی قزوینی (سال تولد و وفاتش نامعلوم) ، شاعر و ادیب ایرانی (آخر عصر 16-ابتّدای عصر 17). در زادگاهش-قزوین علمهای متداولة زمانش را آموخت و به شعر و شاعری در سن کمالات میل و رغبت پیدا نمود. در 19-سالگی به مشهد آمد و از آن جا به هندوستان رفت. به شهرهای لاهور، کشمیر سفر کرده است.

سال 1619 در شهر پتنه به دربار سردارخان خانه یادگار راه یافت. از ابدونّبی تا زمان ما آثار منظوم و منثور باقی مانده است. در نوعهای ادبی شعر اد­بیات فارس-تاجیک-رباعی، غزل، قصیده و غیره با تخلّصهای «عزّتی» و «نبی» شعرها ایجاد کرده است.

یکی از مهمترین اثرهای ابدونّبی تذکرة «میخانه» می‌باشد. موافق معلومات تذکره‌ها ابدونّبی حافظة خوبی داشته، قصّه و روایتهای بسیار خلقی را می‌دانسته است. این قصّه و روایات را او در کتابی با نام «نوادر-ال-حکایات» (نام دیگرش «بهر-ان-نوادر»؛ تألیفش 1632) جمع آورده است. به قلم او اثرهای منثور با نام «دستور-ال-فصحا»، «طراز-ال-اخبار» نیز تعلق دارند.