ابدولههای (1360، بغداد-1420، سمرقند) ، مصوّر و خطّاط فارس-تاجیک. استاد شمسالدّین سمرقندی او را به تربیت گیریفته، تمام نازکیهای این هنر را یاد داده است. دیری نگذشته ابدولههای چون مصوّر دربار سلطان ویس جلایری نام میبرارد و شهرتش از حدود دولت جلایریه، که پایتخت آن بغداد بود، بیرون میبرآید.
سال 1393 تیمور عراق را استیلا میکوند و عبدالحی را در قطار غنیمتها از بغداد به سمرقند آورده، سردار اوستاخانة صورتکشی خود تعیین میکند. ابدولههای در تصویر منظرهها، قیافة آدمان، صورت هیوانات، دادن آب و رنگ، استفادة تضادها و تناسب عنصرهای تصویر ماهر بوده است. از آثار او «بط» («مرغابی») ، «منظرة جنگ»، تصویر چند منظرة حکایتهای «گلستان» تا زمان ما آمده رسیدهاند. در اثرهای ابدولههای تصویر حرکت به مشاهده میرسد.
تعسیر ا ایجادیات ابدولههای در انکشاف منبعدة صنعت رسّامی خراسان، ماوراءالنهر و ایران کلان است. در آخر عمر ابدولههای با تأثیر دایرههای ارتجاعی از رسّامی دست کشیده، اکثر آثار رسّامی خود را آتش زد. ابدولههای خطّاط ماهر نیز بوده، خط نسخ را در کتابت و ثلث و رقاع را در آرایش بیشتر به کار میبرده است.