ربیی سعدالله (1883، دیهه عرقچین ناحیة ورزاب-1938، همان جا) ، شاعر ساویتی تاجیک. سواد ابتدایی را در نزد پدرش برآورده، در مدرسة حصار تحصیل را دوام داده است. در مدرسه عصر تأثّرات اشعار شاعران گذشته، خصوصاً بیدل و صائب به شعرگویی پرداخته است. شعرهای تاانقلابیاش اساساً تقلیدی بودند. ربیی روالوتسیة اکتبر را با خوشنودی استقبال نموده، در تشکیل خواجگیهای کالّیکتیوی فعالانه اشتراک کرده، در ادارههای ساویتی و محلی ریسپوبلیکه کار کرده است.
ربیی به خدمت ادبیات نو سوسیالیستی کمر بسته، در رویة ایجادیات خلق شعر مینوشت. موضوع اساسی شعرهای راشیوتسیة ساختمان نو ساویتی، دستاوردهای وطن ساتسیلیستی، نو شدن سیمای دهات تاجیکستان، تبلیغ آزادی زنان، مکتب و معارف و غیره بود (شعرهای «ورزابسترایی»، «به مناسبت یکسالگی «بس»، «به مناسبت تشکیل ریان نو ورزاب»، «خطاب به دختران شرق» و غیره). ربیی با عنوان «حصاری» در رویة اثرهای خلقی داستان ناتمامی دارد (1183 بیت آن در آرشیو شخصی شاعر محفوظ است). سال 1934 ربیی به صفت وکیل در سعیزد 1-ام عمومیاتّفاقی نویسندگان ا.ج.ش.س. اشتراک کرده است. داستان ترجمیهالی شاعر با عنوان «مسکو» (1935) نتیجت تأثّرات همین سفر است. ربیی از سال 1934 عضو این ا.ج.ش.س. بود.
اس .: بریگده (مجموعة شعرها) ، استالینآباد، 1932؛ مسکو. داستان، استالینآباد، 1935.
د .: ل آ ه و ت ی ا. ، ادبیات تاجیک، کلیات، ج. و، د. ، 1963؛ پیستیل تدجیکیستنه، د. ، 1981.
شادیقولاو.