بّنینا نیکاله

بّنینا (اbbaqnano) نیکاله (15. 7. 1901-9. 9. 1990) ، فیلسوف ادی­لیست-اگزیستانسیالیست اتلیوی. فلسفه را در دانشگاه نیپال آموخته در دانشگاههای سلیرنا، (1923) ، نیپال (1926-1935) و تورین (1945-1976) استاد بود. او اساساً نمایندة رویة ایکزیستینسیانلیزم در فلسفه بوده است. این رویه یک نمود ایده‌آلیزم سوبژکتیوی بوده، مدعیست، که مورد تحقیق فلسفه فقط انسان است و آن مبدأ و منشأ همه چیز می‌باشد.

بّنینا همچون اساس‌گذار ایکزیستینسیانلیزم پازیتیوی (رویة ایده‌آلیستی فلسفه، که دانش را محصول علمهای مخصوص شماریده، فلسفه را همچون علم انکار می‌کند) ، میل می‌کرد، که غایه‌‌های ایکزیستینسیانلیزم پازیتیوی را با نی­اپازیتیویزم سازش دهد. و این اساس ابّنینا کوشش کرد، که امسیلة موافق و مناسب ایکزیستینسیانلیزم را سازد.

تیبق اندیشة 5، فرد دائماً می‌تواند از بین هر گونه امکانیّتها همانی را انتخاب کند، که اساس «وجودیّت سالم و پایدار» داشته باشد. لایحة جریان انکشاف آینده را ارزیابی کرده ابّنینا مقابل کاپیتالیزم با والایّت فردییتش و هم ضد سوسیالیزم با کالّیکتیویزمش برآمده، در چند ‌اندیشی ضمانت آزادی انسان را می‌بیند. ابّنینا مؤلف «فرهنگ فلسفی» (1961) و یک عدّه تحقیقات علمی دایر به تاریخ علم و فلسفه است.