ریوکّیرت فریدریخ

ریوکّیرت (ruckert) فریدریخ (16. 5. 1788، شوینفورت-31. 1. 1866، کاسبورگ) ، شاعر نیمیس، شرق‌شناس. از عایلة ادواکت. پس از ختم گیمنزیه (سال 1805) به شهر ویورتسبورگ آمده، به آموزش علمهای فیلولوژی و حقوق شروع کرد. سال 1811 در انیویرسیتیت یین از اساطیر شرقی و یونانی درس گفته است. سال 1818 ریوکّیرت در وینه با راهبری شرق‌شناس مشهور همّیر-پُرگشتل زبان و ادبیات فارسی، عربی و ترکیرا
اموخته است. ریوکّیرت زبانهای هندی و خیتایی را نیز می‌دانست. ریوکّیرت همچون شاعر نمایندی رمانتیزم نیمیس بود، ولی در ادبیات نیمیس او چون ترجمان و ترغیبگر شعر و ادب، شکلهای شعری شرقی (غزل، مقامه، رباعی) و محقّق ادبیات شرق مشهور است. اگر گیاتی و گیردسر در روحیة شعر شرقی اثرها آفریده باشند، ریوکّیرت به شکلهای شعری شرقی بیشتر دقّت داده، نخستین بار در شکل غزل اثرها آفرید. ریوکّیرت غزلهای حافظ («گلهای شرق»، 1822) ، «مقامات» حریری (2 جلد، 1826-1827) «نل و دمینت» فیزی دکنی (1828) ، 26 داستان از «شاهنامه» فردوسی (3 جلد، 1890-95) ، غزلهای جلال ادلین رومی و غیره را به زبان نیمیسی ترجمه کرده است. از روی ترجمة نیمیسی ریوکّیرت داستان «رستم و سهراب» را و. ا. جوکاوسکیی به زبان روسی ترجمه کرد. ترجمه‌های ریوکّیرت خیلی آزاد بوده، به تقلید (تتبع) شباهت دارند.
د .: ب ا ر ت ا ل س ا. ه. ، استاریه پیرسیدسکا-تدجیکسکایی لیتیرتورы. م. ، 1960؛ استاریه نیمیتسکایی لیتیرتورы، ت. 3، م. ، 1966.
ر. دهاتی.