نیسیان

نسیان (ار. س)!-5-فراموشی) ، فراموش‌خاطری، سست یا نیست شدن قابلیّت قبول حافظه و نگاه داشتن و به یادآوردن خاطرات. نسیان سه خیل می‌شود: دییمنیزیه (سست شدن خاطره) ، امنیزیه (نیست شدن خاطره) و پرمنی­زیه (فریب خاطره). هنگام دیی­منیزیه خاطره سست می‌شود؛ کس اخبار جاری (خصوصاً نام، رقم و غیره) را در خاطر نگاه داشته نمی‌­تواند، سنه و ترتیب واقعه‌هارافراموش می‌کند.

منیزیه یکچند خیل می‌شود: امنیزیة ریتراگردی-کس واقعه‌های پیش از بیماری دیده و شنیده‌اش را پرّه یا قسماً فراموش می‌کند؛ امنیزیة ریپرادوکتیوی-بیمار نام، روز وقوع واقعه، شماره و شکل چیزها و غیره را فوراً به یاد آورده نمی‌تواند؛ امنیزیة فیکستسیانی-گرفتاران این نمود امنی­زیه واقعه‌های جاری را در خاطر نگاه داشته نمی‌توانند؛ امنیزیة شدّتیابنده-قابلیّت قبول خاطره گم می‌شود و یادداشتها، خصوصاً واقعات سالهای آخر، آهسته-آهسته فراموش می‌شوند. پرمنیزیه دو خیل می‌شود: کان-فبولیسیه (یادداشت قلبکی) و کریپتامنیزیه (تحریف خاطره). .

هنگام کانفبولیسیه اصل حادثه فراموش می‌شود و جای آن را تصوّرات خیالی می‌گیرد؛ در وقت کریپتامنیزیه هر واقعه یا حادثه‌ای، که بیمار شنیده و یا در خواب دیده است، به نظرش می‌نماید. نسیان به بیماریهای آرگنیکی سیستم عصب بیشتر خاص است. برای آن که بی­مار شفا یابد، اوّل اساس بیماریرا  طبابت باید کرد.