تسریب

تسریب (عربی چکیدن، ریختن) ، با مقصد معالجه و تشخیص بیماری به زیر پوست، بافته و کاواکیهای بدن و رگهای خونگرد گذرانیدن دارو، خون و محلولهای غذایی را گویند. ضمن تسریب بر خلاف تزریب عادتاً جسم مایع به مقدار زیاد گذرانیده می‌شود. هنگام تسریب تهتیپوستی و داخلریدی بردوام دار و را قطره-قطره (اصول قطرگی) می‌گذرانند.

تسریب در اثنای مقدار زیاد مایع را تلف دادن ارگانیزم (تلفات خون، قه‌ای و اسهال بردوام) ، زهرآلودشوی، سدمه، کالّنس (هبوط) ، اینچنین هنگام ضروریّت غذای صنعی و برای با تیزی و سودمند تأثیر نمودن مادّه‌های دارویی (دواهای دل و رگ، پیشابران و غیره) استفاده می‌شود. در طب معاصر تسریب را پیرفوزیه هم می‌گویند.