سویورغال

سویورغال (دز مغولی-انعام کردن) ، مال منقول و غیر منقولی (آب، زمین، مال و ملک، پول) ، که از طرف حکمرانی (پادشاه، خان سلطان و دیگر) به عملداران و لشکرکشان بخشیده می‌شد. از عصر 13 در شرق نزدیک و میانه معمول گردید. سوریورغال داده شده از نسل به نسل میراث می‌گذشت. صاحب سوریورغال از ‌اندازهای دولتی آزاد بوده، حقوق داشت درآمد مال و ملکش را با صلاحدید خود صرف کند. در آسیای میانه از دورة حکمرانی تیمور به رسمیت درمد. تیمور بعضی ولایتهای مملکتهای ضبطکرده‌اش را به صاحبان سابق زمینها، پسر و نبیره‌هایش و بعضاً به امیر و سرلشکرهای خذمتشان شایسته انعام می‌کرد. از عصر 16 ترتیب اوّلة دادن سوریورغال تغییر یافت. سالهای آخر حکمرانی شیبانیان و در دو-رة اشترخانیان بعضی دهات، میدانها و حتّی یک قسم ‌انداز نیز همچون سوریورغال داده می‌شد. در عصر 18-نیمة یکم عصر 19 سوریورغال مضمون تماماً دیگر گرفته، فقط خصوصیت میراثی بودن خود را نگاه داشت.

دبیات: غفوراف ب. غ، تاجیکان. تاریخ قدیمترین، قدیم و عصر میانه، کتاب اوّل، دوشنبه، 1983.