سولفور

سولفور (لاتینیsulfur-زرد بلند) ، s، در سیستم دوری مندلیف المنت گروه ا1-را نامند. رقم اتمی 16، مسّة اتمی 32، 06. سلفور طبیعی از چار ایزوتوپ ثابت عبارت است، نه از آنها ایزوتوپ 32s (95، 02%) قسم اساسی را تشکیل می‌دهد. سلفور خودرویی از قدیمولییام معلوم است. آن را در جنگها چون ترکیب آتش‌دهنده و برای معالجة بعضی کسلیهای پوست استفاده می‌بردند. سلفور 4، 7·10-2%-امسّة قشر زمین را تشکیل می‌دهد. سلفور چه در شکل خودرویی و چه در نمود پیوستها در خاک، آب بهر و دریاها هست. سلفور دو شکل الّاتراپی دارد: (ا=s رامبی و  =s ماناکلینی). ا=s رنگ زرد لیمویی دارد، در 112، 8اس گودخته می‌شود، زیچی‌اش 2070 کگ/م3.  =s رنگ زرد سرخچه داشته، در 119، زاس گداخته می‌شود، زیچی‌اش 1960 کگ/م3. سلفور گرمی و جریان الکتر را بد می‌گذراند. در آب کم حل شده، در امّیک بی‌آب، سs2 و یک قطار حل‌کننده‌های آرگنیکی (بنزال، فینال، دیخلاراتن و غیره) خوب حل می‌شود. از جهت شیمیایی فعال بوده، هنگام گرم کردن با اکثر المنتها (غیر از ni، ir، اu، رl و گازهای انیرتی) به ریکتسیه می‌درآید. سلفور در هوا سوخته so2 حاصل می‌کوگه‌اد. سلفور با کیسلاتة کانتسینترانیدة نیترات، امینها و دیگر مادّه‌های آرگنیکی به ریکتسیه می‌درآید. ن2s، نgs، سus، غیs، سs2، s03، s02ci2 و غیره، پیوستهای مهم سلفور به شمار می‌روند.

سولفور را در صناعتهای شیمی (استحصال ن2s04) ، کاغذ (سلفیتسیلّیولازه) ، ریزینه (برای ولکانیزتسیة کوچوک) ، در خواجگی قشلاق (برای رفع کسلیهای نباتات، اساساً انگور و پخته) ، در استحصال رنگ و بار، ترکیبهای شعاع‌افکن، باروت سییاه، گوگرد و غیره استفاده می‌برند. در طبّ سلفور و پیوستهای آن را ضد میکرب و پرزیتها، معالجة بعضی کسلیهای پوست، فلج و غیره کار می‌فرمایند. سلفور المنت برای حیات ضرور بوده، در تمام ارگانیزمهای زنده موجود است. سلفور به ترکیب امیناکیسلاته‌ها، سفیده و پیپتیدها، کافرمینتها و ویتامینها داخل می‌شود.

ت. ادریساو.