سترخاو نیکاله‌ای میخیلاویچ

سترخاو نیکاله‌ای میخیلاویچ (15. 4. 1900، شهر بالخاو، حاضره ولایت آریل-13. 7. 1978، مسکو) ، گیالاگ و گیاخیمیک ساویتی، آکادمیک آکادمی فنهای ا.ج.ش.س. (1953؛ اعضاکارّسپاندینت 1946). سترخاو در ا.ج.ش.س. اساس‌گذار لیتالوژی نظریه‌وی به حساب می‌رود. اثرهای علمی‌اش مسئله‌های مویین کردن گنزیس تهشینهای حاضرة بحرهای سیاه، کسپیی، کولهای ارل، بلخش، اینچنین اقیانوسهای آرام، اتلنتیک و هند را در بر می‌گیرند. سترخاو تحوّل 4 نوع لیتاگینیز را وابسته به تاریخ زمین آموخت؛ نظریة دیگینیز، گلاگنیز، معدنحاصل‌شویپ گمیدی را تهیه کرد؛ ورق‌سنگهای سوزنده، نمکهای گوناگون، معدنهای آهن و منگن و جنسهای کوهی در ترکیبشان آهک‌سنگ و دالامیت داشته را تدقیق نمود. سترخاو در انکشاف ژئوشیمی جنسهای تهشینی حصّه ‌دارد. لوریت مکافات دولتی ا.ج.ش.س. (1948) و مکافات لنینی (1961). با 3 آردین لنین، 2 آردین بیرق سرخ محنت، مدال طلای به نام ا. پ. کرپینسکیی (1967) و غیره مکافاتانیده شده است.