شرشره

شرشره، شرّه، شاره، آبشار، از زینة بلند مجرا به پایان ریختن آب دریا را گویند. آبی را، که از چندین زینة به هم نزدیک می‌فراید، قطارشرشره می‌نامند. اگر آب از زینة پست مایل فراید، آن را آبغلت می‌گویند. شرشره‌ها در نتیجة درة کوهها را بند کردن کوهپاره یا در ناحیه‌های هموار جنسهای کوهی سخت را بریده گذشتن دریا به وجود می‌آیند. زینة شرشره از تأثیر جریان آب متّصل ویران می‌شود، که آن باعث قفاروی شرشره می‌گردد. مس. ، شرشرة نیگره (در سرحد بین شمه و کنده) سالی 0، 7-0، 9 م قفا می‌رود. در مورد بیشتر ویران شدن زینه در جای شرشره آستانه‌ها به وجود می‌آیند.

شرشره‌های بلندترین تاجیکستان: آوچوگ (بلندی‌اش تقر. 70 م، ریان قلعیخم) ، مترون (قریب 40 م، pیان ونج) ، اسکندرکول (30 م، ریان عینی).