سرمازنی رستنی

سرمازنی رستنی، نابود شدن رستن یا عضوهای آن در نتیجة یخ بستن بافته‌ها. آب در حرارت پست‌تر از-1*سیلسیه در هوجیره‌های رستنی و بین هوجیره‌ها یخ می‌کند، یخ ساخت درونی هوجیره‌ها را ویران نموده، آنها را نابود می‌سازد. آب در بین هوجیره و در پراتاپلزمه یخ می‌بندد. وابسته به نمود، نوع و حالت فیزیولوژ سرمازنی رستنی از مقدار گوناگون یخ هوجیره‌ها به عمل می‌آید. کرتاشکه، پامیدار، لوبیا، بادِِرینگ، پخته در خنکی-2°سیلسیه نابود می‌شوند. رستنیهای خنک‌زده، ولی نابودنشده، در نتیجة نهایت تیز آب شدن یخ نابود شده می‌توانند؛ هنگام سست آب شدن باشد، هوجیره‌های هنوز زندة این رستنیها آب را تدریجة جبّیده، زنده می‌مانند.
خوسوسن سیب، ناک و پیاز یخکرده از تیز آب شدن ضرر می‌بینند. با راه بلند برداشتن درجة سرمابرداری رستنی، آب و تاب رستنی با سرمازنی رستنی مبارزه می‌برند. برای حفظ درختان میوه‌دار از سرمازنی بعضی تدبیرهای مخصوص (دودیهی، پوششهای گوناگون و غیره) استفاده می‌شود.