شریف تبریزی

شریف تبریزی (س. ته و. نامعلوم-وف. 1548، اردبیل آذربایجان) ، شاعر فارس-تاجیک. در شعر و شاعری استادش لسانی تبریزی نام شاعری بوده است. موافق معلومات تذکره‌ها («موزکّیر-ال-احباب» نثاری، «نیشتر عشق» هوسینقولیخان عظیمابادی و غ .) شریف تبریزی به اشعار خوب و مرغوب و هجویه‌های نشان‌رس مشهور دور بوده است. برای یک قصیدة هجویش به قتل محکوم شده، ولی با تصادفی رها یافته است. دیوان اشعار شریف تبریزی باقی مانده است. شریف تبریزی به موضوعهای عشق و وفا، قواعدخای تنقیدی بعضی نارسایی‌های اجتماعی، ترغیب عدل و داد، پند و نصیحت و غ. دست زده است. زبانش سادهیو روان می‌باشد.

بیات زیر از است:

نه از دود دلم تر ساخت جانان چشم فتّان را،

برای کُشتن مه‌ای داد آب تیغ مجگانرا

خبر گویا ندارد از دل غمگین صد جانم

نسیهتگو، که مانع می‌شود چاک گریبان را.

به شریف تبریزی اینچنین اثری را با نام «سهو-ال-لسان» نسبت داده‌اند. .

و. نظیراو.