ШАРИФИ ТАБРЕЗИ

ШАРИФИ ТАБРЕЗИ (с. та в. номаълум—ваф. 1548, Ардабили Озарбойчон), шоири форс-точик. Дар шеъру шоири устодаш Лисонии Табрези ном шоире будааст. Мувофики маълумоти тазкирахо («Музаккир-ул-ахбоб»-и Нисори, «Ништари ишк»-и Хусайнкулихони Азимободи ва г.) Шарифи Табрези ба ашъори хубу маргуб ва хачвияхои нишонрас машхури давр будааст. Барои як касидаи хачвияш ба катл махкум шуда, вале бо тасодуфе рахо ёфтааст. Девони ашъори Шарифи Табрези боки мондааст. Шарифи Табрези ба мавзуъхои ишку вафо, кавоидхои танкиди баъзе норасоихои ичтимои, таргиби адлу дод, панду насихат ва г. даст задааст. Забонаш соддаю равон мебошад.

Абьёти зер аз уст:

На аз дуди дилам тар сохт чонон чашми фаттонро,

Барои куштани май дод оби теги мижгонро

Хабар гуё надорад аз дили гамгини сад чонам

Насихатгу, ки монеъ мешавад чоки гиребонро.

Ба Шарифи Табрези инчунин асареро бо номи «Сахв-ул-лисон» нисбат додаанд. .

У. Назиров.