سیفی قزوینی

سیفی قزوینی-میر یحیی عبداللطیف هوسینی (حسنی) (ینتور 1481، قزوین-14. 6. 1555، اصفهان) ، «شاعر و مورخ فارس-تاجیک. علمهای رسمی دور را در زادگاهش آموخته، به کمال رسیده است. او را سرور سنّیهای قزوین ایعلاگ کرده، گنهکار دانستند و به فرمان شاه تهماسپ صفوی محبوس گردید. در زندان اصفهان وفات کرد.
ز سیفی قزنوی ابیات پراکندة غزلیات و اثر تاریخی «لبّ-ات-تواریخ» (سال الجام تألیفش 1542) باقی مانده است. این اثر از چار قسم کلان، که به فصلها، مقاله‌ها، بابها تقسیم شده‌اند، عبارت بوده، تاریخ محمّد و امامان، شاهان تا اسلامی ایران، خلیفه‌ها، تاریخ سلالهات تیموری، شیبانی، صفوی را در بر می‌گیرد. در بمبه‌ای (1884) و تهران (1936) نشر «شده است.
د .: ستار چ. ا. ، پیرسیدسکیه لیتیرتوره. بیا-ببلیاگرفیچیسکیی آبزار، چ. 1. م. „ 1972.