شفیی باریق

شفیی باریق، (تو. 1932، ویل. لگمان افغانستان) ، شاعر و خادم جمعیّتی افغان. شفیعی یکی از مکتبهای شبانة کابل را ختم کرده، با راه تعلیم خصوصی دانشش را تکمیل داده است. در وزارت اطّلاعات و کولتور، ج-های «پیام حق»، «ننداری»،-«جوندون» رادیو افغانستان و کابل-نن-داری (تئاتر کابل) وظیفه‌های گوناگون را به عهده داشت. شفیعی هنوز از جوانی با محفلهای مترقّی، حلقة آزادی‌خواهان رابطه و همکاری کرده، از آنها سبد سیاسی می‌گرفت. س. 1967 از کار در دوره‌های رسمی ریجیم سلطنتی دست کشیده، به فعالیّت سیاسی آغاز نمود. همان سال مدیر مسئول ج. «خلق» ناشر افکار پیشقدم پرتیة دموکراتی خلق افغانستان بود. شفیعی از آغاز فعالیّت سیاسی‌اش در امور سازمان‌دهی و تبلیغ ادیالوژی صنف کارگر در داخل پرتیه کار کرده، این زمان وظیفة منشی ویل. کابل را نیز به جا می‌آورد. 27 اپر. 1978 با چند تن از راهبران پرتیه حبس شده، همان روز با یاری نیروهای انقلابی آزاد گردید. چندی وزیر اطّلاعات و کولتور افغانستان بود. حالا عضو کامیتیت مرکزی و مدیر مسئول روزنامة «حقیقت انقلاب ثور» می‌باشد. شفیعی نه تنها خادم سیاسی و انقلابی، بلکه یکی از سخنوران نمایان به شمار می‌رود. شفیعی در قالبهای عنعنویی و به طرز نوین شعر می‌گوید. و یکی از بنیادگذاران شعر نو بوده، در این ساحه پیروان زیاد دارد. اوّلین مجم. اشعارش «سیتاک» (1963). مجموه‌های دیگ. «شهر خماسه» (1967) ، «شیپور انقلاب». در شعرهای و حیات و مبارزة خلق زحمتکش افغانستان برای آزادی، دوستی و برادری، صلح و امنیت جهان ترنم گردیده است. ایجادیات شاعر با حیات خلق پیوند ناگسستنی دارد. اشعارش در مطبوعات اتّفاق ساویتی، ایران و پاکستان ترجمه و نشر شده است. نمونن شعرهای و در مجم-«مشاعره» (به حروف عربی، 1967) و مجموعة شعرهایش با نام «دورانساز» (1982) در تاجیکیستای به طبع رسیده‌اند. شفیعی در بارة تئاتر و ا وظیفه‌های اکتور مقاله‌ها نوشته است. لوریت مکافات رحمانبابا.

ز. احراری.