روجوی لیریک

روجوی لیریک، نطق یا یک نوع سخن لیریکی مؤلف، که مناسبت او را به ابژکت تصویر
ییشان می‌دهد. نویسنده در رفت تصویر از نقل حادثه‌ها بازایستاده، فکر و ملاحظه و حسیات و هیجانش را، که از جریان واقعه‌ها و رفتار و کردار آدمان حاصل شده است، بیان می‌کند. همین بیان فکر و حسیات مؤلف، که از سیوجیت اثر ایپیکی بیرون است، روجوی لیریکی نام دارد.

روجوی لیریکی به نظم و نثر خاص بوده، در قصیده و داستانها بیشتر به نظر می‌رسد. نمونه‌های روجوی لیریکی در ایجادیات رودکی، فردوسی، نظامی، امیر خسرو، جامی، لاهوتی، م. تورسون‌زاده و دیگران بسیار مشاهده می‌شود. روجوی لیریکی به حادثه‌های ایپیکی جنبة لیریکی علاوه نموده، صمیمیت تصویر را می‌افزاید.
ش. رحمتااو.