رازی نجم‌الدّین ابوبکر

راضی نجم‌الدّین ابوبکر عبدالله ابن محمّد ابن شاداور اسدی، معروف به دایه (1177، ره‌ای-1280، بغداد) ، از مشهورترین نمایندگان تووّف آخر عصر 12 و اوّل عصر 13. اییام جوانی و تحصیل علم او در ره‌ای گذشت. راضی به خراسان، خوارزم، مصر، شام، عراق، رم و غیره سفر کرده، قریب سی سال حیات خود را در مسافری گذرانده است. میراث باقی گذاشتة راضی گوناگون‌رنگ بوده، از «مرصاد-ال-عباد» («شاهراه بندگان») ، «مناره ت-اس-سایرین» («منارة روندگان») ، «مرموزات اسدی»، «رسالت-ات-تویور» («رسالة عاید به پرندگان») ، «رسالة عقل و عشق»، «سراج-ال-قلوب» («چراغ دلها») ، «حسرت-ال-ملک»، تفسیر قسمتی از سوره‌های قرآن و اشعار پراکنده‌ای، که بعضاً در اثرهای خود آگها را استفاده نموده است، ابا-رت است. راضی با بسیاری از مشایخ مشهور زمان خود-محمّد کوف، شهاب‌الدّین سهروردی، اوحدی کرمانی و غیره شناسایی داشت. تصوّف راضی از طریقة تصوّف عاشقانه یا خود اهل «سکر»، که اصحاب شور و شرّ عشق و سماعند و تصوّف «زاهدانه»، که پیرو «سهو» هوشیاری می‌باشند، سرچشمه می‌گیرد. به تعلیمات او عنصرهای هر دو رویة تصوّف نقش مویین گذاشته‌اند.
ه. محمّدخاجه‌یف.