رینیی

رینیی (لاتینی کیتیش) ، rی، المنت شیمیایی از گروه 7 سیستم دورین مندلیف؛ رقم اتمی‌اش 75، مسّة اتمی‌اش 186، 207. رینی طبیعی دو ایزوتوپ دارد: ایزوتوپ ثابت|اکی (37، 07%) و سستردیاکتیوی شکی (ت72== 10 سال). رینیی را هنوز سال 1871 دمیتریی ایوانوویچ مندلیف پیشگویی کرده باشد هم آن را سال 1925 خیمیکهای نیمیس ا. و و. نادک اوّلین بار آشکار نموده، از نام دریای ریین (در ژرمنیه) رینیی نامیدند.

رینیی المنت کمیافت بوده، 7*10-و%-ا مسّة قشر زمین را تشکیل می‌دهد. از مینیرلهای رینیی فقط آکسید، سلفید و سلفارینت مس (سیکی§4) معلومند. رینیی متال خاکستری روشن،   گدازش 3180±20°سیلسیه، i جوشش 5900°سیلسیه، زیچی‌اش 21030 کیلوگرم/متر3؛ متال نهایت دشوارگداز. در قَبَت بیرونی‌اش هفت الکترون دارد            در حرارت مقرّری در هوا آکسید نمی‌شود، امّا هنگام گرم کردن در حرارت 300-600°سیلسیه و از این زیاد آکسیدهای کیاه، کی07 حاصل می‌نماید. با نیتروژن و کربن به ریکسیه داخل نمی‌شود. در حرارت بلند با کلر و فتار و بوغهای سلفور به ریکسیه رفته، کیس1د، کیغ6، کیزه حاصل می‌کند. عشقارهای گداخته رینیی را تیز حل می‌نمایند. بنا بر دشوارگداز بودنش از رینیی و خوله‌های آن اسبابهای الکترونی، تیرماپره‌ها، کانتکتهای الکتری، اسبابهای دقیق و غیره می‌سازند.   خوله‌های رینیی را با \ و، ما، ته در تکنیکة کیهانی «ا اویسیه استفاده می‌برند. خود رینیی و پیوستهای آن کتلیزتار خوب پراسیسّ کریکینگ نیفت می‌باشند.