پار و

پارو، نوری آرگنیکییست، که عادتاً از اخلاط‌ هیوانات و آمیخته‌های دیگر ترکیب یافته است. پارو را همچون نوری از زمانهای قدیم این جانب استفاده مابرپند. پارو در خواجگیهای دهقانان تاریوالیوتسیانی نوری اساسی بود. در ا.ج.ش.س. با وجود افزودن استحصال نوریهای آرگنیکی اساساً پارو می‌‌اندازپند. پارو را مخصوصاً در خواجگیهایی، که پرورده‌خانه و گرمخانه دارند، به مقدار زیایاد برای تییار کردن کامپاست استفاده می‌برند.

در ترکیب پارو نیتروژن و همی  المنتهای غذایی برای رستن ضرور هستند. مادّه‌های آرگنیکی پارو (قسم اساسی مادّه‌های خشک این نورو) ترکیب خاک، ریجیمهای آب و هوا، خاصیت فیزیکی و شیمیایی و شیمیایی خاک را بهتر می‌کند. سه و mg-e، که در ترکیب پارو هستند، درجة ترشی خاک­ را پست می‌کنند، میکروارگپیزمهای سودمند باشند، فعالیّت ب­الاگی آن را وسعت می‌دهند. پارو یکی از منبعهای سا2 می‌باشد، که سنتز مادّه‌های آرگنّکی رستنی را می‌تیزاند. تأثیر پارو به حاصل یکچند سال دوام می‌کند.

پار و را به چلمه و شبر (نیمابکی و آبکی) جدا می‌کنند. ترکیب تقریبی شیمیایی پارو چل­مه (از هیوانات گوناگون به حساب فایض (%) چنین است: 0، 5 n، 0، 25 ر2ا5، 0، 6 ک2ا، 0، 35 سا، 0، 15 مgا (هنگام به صفت خشکی استفاده بردن تارف مقدار n در پارو زیاد، ولی ر2ا5 و ک2ا کمتر می‌شود).

در موسم در آغل‌ پرورش دادن از هر یک هیوان این قدر پارو می‌گیرند (به حساب ت): اسپ 3-7، گاو 4-9، گوسفود و بز 0، 4-0، 9، خوک 0، 8-2. ثمره‌بخشی پارو چل­مه از درجة پوسش، اصولهای تییارکنی و نگاهداری آن وابسته است. در پارو نغز سختشدة پاروخانه (اصول اناراب ا ا نگاهداری) نسبت به پارو کاواک (و س ال ایرابی) نیتروژن کمتر نابود می‌شود. برای تیز تییار کردن پارو از اصول آمیخته (یکجاشوی دو اصول اوّل) استفاده می‌برند. با این اصول پارو نیم‌پوسیده را بعد 1، 5-2 ماه، پوسیده را بعد 4-5 ماه، با اصول انارابی موافقن بعد 3-4 و 7-8 ماه می‌گیرند. به زمین پیش از کشت گندم و جودار 15-25 ت/گه، جواریمکّه و کرتاشکه 20-40 ت/گه، سبزه‌وات (بادِِرینگ، کرم) 35-50 ت/گه، بیخ‌میوه 20-40 ت/گه و هنگام کشتی‌گردان با زراعت تکنیکی پیش از کشت لبلبو، کنب، تماکو 35-50 ت/گه پارو چلمه می‌‌اندازند. هر یک تُن پارو حاصل تمام زراعت کشت‌گردان را (به حساب غلّه‌دانه) 1-2 تس/گه زیاد می‌کند.

پاروی شبری نیمابکی 86-90% آب و تقریباً برابر پارو نو گرفته شده مادّه‌های غذایی برای رستنی ضرور دارد.

به کشتزار آن را در سیستیرنه‌ها می‌برند؛ با تارف، کاه، خاک کامپاستانیده می‌شود. پارو ش ا ب ا ر ا آ ب ا ک ا ر آ از خواجگیها و کامپلیکسهای کلان بورداقی‌پروری می‌گیرند. همین پارو آبکی 95-96%، مادّه‌های غذانش نسبت به پارو نیمابکی 2-3 مراتبه کم است. آن را در ظرفها نگاه می‌دارند.

بعد تهشینی به آمیخته (فرک­سیه)-ا مایع آب همراه می‌کنند و محلول را به کشتزار رستنیهای خوراک چاروا می‌ریزند، آمیختة سخت را به زمین انداخته، شدگار می‌کنند. پارو آبکی را به فرکسیه‌ها چودا نکرده چون نوری استیفا­ده می‌برند.

د .:        سپرواچنیک پا ادابرینی‌ام،

م. ،         1*964:   پریمینینی آرگنیچیسکیخ ادابرینیی، م. ، 1071.