اتشک

آتشک، قرهة ز او ه ر ا و ی، ریش نرم (ulcus نیشی) ، درد گذرندة زوخروی یا جمایی، که از سرایت ستریپتابسیلّة پیتیرسین-دیوکریی-انّه اساساً بعد علاقة جنسی به وجود می‌آید. پدیده‌های آتشک به سیفیلیس (بیماری کوفت یا آبی­دم فرنگی) شباهت دارد؛ از این سبب این دو درد را وقتهای پیش از یکدیپر فرق کرده نمی‌توانستند.

بعد 2-5 روز در آن جان بدن، که برانگیزنده درآمده است، لن­کة سرخ روشن پیدا می‌شود، که ورمیده ریخینک ریمناک پیدا می‌کند. پس از 3-4 روز ریخینک کفیده، به قرهچة دردناک کنارهایش ناهموار و تگش «کافتگی» مبدّل می‌شود. روی وی را پر­ده می‌گیرد، تگش ملایم، گرداگردش سرخ ورمناک می‌شود. سرایت آتشک به بافته‌های اطراف قد-کشک پهن شده، ریشهای نو پیدا می‌کند.

سانی غدّه‌های لیمفوی اطراف به کسلی دچار گردیده، ورم می‌کنند و به بادِِرینگ مانند می‌شوند، که وی را خ ا یا ر ا ک (بوبان) می‌خوانند؛ غلّه‌ها به یکدیگر، اینچنین به پوست سخت می‌چسپند، ملایم شده می‌کفند و پرده پیدا می‌کنند؛ در این حال جای کسلی دردناک، حرارت بلند و بیمار به احوال ناخوشی می‌ف-تد.

م و آ ل ا ج ا: استعمال داروهای ضدبکتیریوی؛ جایهای دردناک را با آب شیرگرم مکگنّاک ون­نه (آبزن) کردن.