موهتشم کاشانی

محتشم کاشانی مولانا کمال‌الدّین (سال تولد نامع­لم-وفات 1587، کاشان) ، شاعر ایرانی. در کاشان کمال کسب کرد. میراث ادبی تا به زمان ما رسیدة محتشم کاشانی. از دیوان اشعار، رساله‌های“جلالیه”و“نقل عشّاق”  عبارت است. دیوان اشعار او قصاید و غزلیات، مرثیه‌ها و مثنویات و قطعات و رباعیات را در بر می‌-گیرد. در بین آثار باقیماودة محتشم کاشانی مرسیه مقام مخصوص دارد. مرثیه دوازده‌بند به شکل ترکیب‌بند نوشتة او اوّلین مرثیه در این نوع شعر است. منبعد شاعران بسیار در پیروی او ترکیب‌بند گفته‌اند. شاعر در ساختن مادّه‌های تاریخ و اشعاگ رمزی هم مهارت داشته است. مهارت او، مخصوصاً، در تألیف غزلهای شورانگیز عاشقانه روشن می‌گردد. شاعران زمانه‌اش و دوره‌های منبعده در پیروّ او غزل گفته‌اند. محتشم کاشانی بر خلاف اکثر شاعران عهد صفویان، که اشارشن را به سبک هندی می‌نوشته‌اند،   غزلیات خود را به سب­ک شعرای قدیم ایجاد کرده است. رساله‌های «جلالیه» و «نقل عشّاق» محتشم کاشانی نمونة نثر آمیخته به نعم می‌باشند.

ه. لّیمرباناو.

ن (این) ، حرف پانزدهم الفبای حاضرة تاجیکیست، که از الف­بای روسی گرفته شده (1940) ، آواز هم‌صدای دماغی پیوگیزبانی زیچ را افاده می‌کود و شکل و نشیشت چاپی‌اش نّ، دستنویسش ن ن می‌باشد. در الفبای عربی‌اساس تاجیک (تا 1930) نونّام داشته، به شکلین

یفاده می‌شد. در الفبای لاتینی‌اساس تاجیک (1930-1940) شکل چاپی‌اش nn، دستنوbسشnnبود.