مزار

م3ار (عربی-قبر، گور) ، جای معتبری را گویند، کن به عقیدة اهل دین مقدّس و معجزه‌آور شناخته شده است. درک نادرست اشیا و حادثه‌های طبیعت، سبب پیدایش مزار گردیده است. حامیاندین برای افزودن تأثیر و نفوذ احکام دین سنگ و کوه، چشمه و کول، درخت و بتّه و قبرهای مقرّری را همچون موعجپزه نشان می‌دهند و به آنها خصلت نجات‌دهی و شفابخشی و مشکلکُشای و بختتاکنی را نسبت می‌دهند.

دینهای ابتدای فیتیشیزم، انیمیزم، اینچنین پرستش طبیعت و اجدادپرستی زمینه‌های پیدایش مزارها می‌باشند.

د .: بسیلاو و. ن. . کولت سویتыخ و اسلمی، م. ، 1970؛ مولیوتاو ر. م. ، اسلم، م. ، 1973.       و. عصمتاو.