ممنوعگاه «رامیت»

«رامیت»، ممنوعگاهیست، که سال 1959 با مقصد محافظت لندشفته طبیعی و خاصه، نباتات و هیوانات نادر کوهسار تاجیکستان و گذرانیدن تدقیقات همه‌طرفة علمی برپا شده است. در اختیار کامیتیت دولتی خواجگی جنگل رسّ تاجیکستان است. مساحت 16، 1 هزار گه بوده، در نشیبیهای جنوب قطارکوه حصار، سرگه دریای کافرنهان(در بین شاخابهایش ساربا و سردة میانه) جایگیر شده است. از روی موقع مأموری به ریان آرجانیکیدزی‌‌آباد (70 کم دورتر از شهر دوشنبه) تعلق دارد. تیرّیتاریة ممنوعگاه در بلندیهایه 1176-3195 م از سطح بهر جایگیر است. اقلیمش معتدل. بارشات سالانه 650-1000 مّ است. عادتاً برف آخرهای نوامبر باریده، اوّلهای آوریل آب می‌گردد. نشیبیهای میانکوه ممنوعگاه را نباتات بتّه و درخت پوشیده است؛ بعضی جایها سنگلاخ و شخصار است. از 2400-2600 م بلندتر ریلیف تغییر بفته، بیشتر نباتات سوبلپی به نظر می‌رسد.

نباتات ممنوعگاه اساساً از فرکزار عبارت است. قسم پایان ممنوعگاه را طلاخزار (ایکزاخارده) و قسم بالای آن را نسترنزار فرا گرفته است. در نشیبیها (1200-2000 م) بادام‌زار، بعضاً چلانزار، توتم، تور وامیخورد. جا-جا زرنگ و دولانه، بعه‌ان ناک و پسته می‌سبه‌اد. در محلهای بلندکوه ممنوعگاه ارچه وامیخورد. در بعضی جایهای شخصار ساحل راست دریای سردة میانه درخت نادر و خودروی ثور (biota orientalis) می‌روید. ساحلزای دریا را درختان پهنبرگ چارمغز، فرک، چنار و غیره اشغال کرده‌اند. قد-قد رودهای کوهی درختان ریزبرگ توس و سفیدار می‌سبزند. در بعضی جایها بتّه‌های توغیزار-گاز، تبلغ و، بید، گاهی جگده و خار انگت موجودند. دره‌های پهلوی «رامیت» پتّزارهای مشکل‌گذر (آمیختة چند نمود ارغه‌ای و دولانه) دارند. مرمینجان، نسترن، مشال و در موضعهای گشاد زیرک بسیار است.
هیوانات ممنوعگاه خیلی گوناگون است. در دریاهای آن یکی از ماهیهای پرقیمت گل‌ماهی (وزنش تا 3 کگ) زندگی می‌کند. از هیوانات خزنده سگمار، گرزه، اینچنین تیرمار و کلته‌کلاسهای گوناگون هستند. به جنگل کوهسار ممنوعگاه برای لان‌‌گذاری پرّنده‌های بسیار پریده می‌آیند. مخصوصاً زرگلدار هندی، پشّخورک و غیره جالب دقّتند. پرّنده‌های شکارباب ممنوعگاه مرغ (کبک) هلال و کبک دریست. در شخصارها کفترهای یابایی گرد می‌آیند و تابستان در ارچه‌زارها ورشان بسیار می‌شوند. در سرگه دره‌های پهلویی خرس ملّه، در جایهای سیرشخ یا مرغزارهای سوبلپی گلة نخچیر وامیخورد. در رودهای کوهی «رامیت» هیوان نادر موییندار-سگ‌آبی ساکن شده است. در ممنوعگاز روباه، قشقلداق و جیره وامیخورد. گورس بسیار است. «شاد درّنده‌های بلندکوه» تاجیکستان-شیرپلنگ (اربیس) نادر است.
سالت 1961 به «رامیت» از ممنوعگاه «پالوانتوغه‌ای» چند cap گوزن بخارایی-خالگول آورده بودند، که به شرایط محل خوب مطابق شده است. «رامیت» گوشة زیبامنظر طبیعت کوهسار تاجیکستان بوده، نباتات و هیوانات نادر و اهمیت کلان علمی و عملی دارد. تصویر را نیگ. در ص. 272-273.
د .: سپاجنیکاو گ. ن. ، رتسیانلنایی اسپالزاونی ا آخرنه پریرادنыخ باگتستو تدجیکیستنه، د. ، 1967؛ ه ا م آ ن م و ا ل ل. ، زپاویدنیک تدجیکیستنه، د. ، 1979؛ اکولشینه ا. پ. ، کرتکیی آچیرک رستیتیلناست زپاویدنیکه «رمیت» (تدجیکیستن) ، «ویستنیک لگ و»، 1976.
گ. یه. سپاجنیکاو،
یو. ا. مالاتکاوسکیی.
، ممنوعگاهیست، که سال 1959 با مقصد محافظت لندشفته طبیعی و خاصه، نباتات و هیوانات نادر کوهسار تاجیکستان و گذرانیدن تدقیقات همه‌طرفة علمی برپا شده است. در اختیار کامیتیت دولتی خواجگی جنگل رسّ تاجیکستان است. مساحت 16، 1 هزار گه بوده، در نشیبیهای جنوب قطارکوه حصار، سرگه دریای کافرنهان(در بین شاخابهایش ساربا و سردة میانه) جایگیر شده است. از روی موقع مأموری به ریان آرجانیکیدزی‌‌آباد (70 کم دورتر از شهر دوشنبه) تعلق دارد. تیرّیتاریة ممنوعگاه در بلندیهایه 1176-3195 م از سطح بهر جایگیر است. اقلیمش معتدل. بارشات سالانه 650-1000 مّ است. عادتاً برف آخرهای نوامبر باریده، اوّلهای آوریل آب می‌گردد. نشیبیهای میانکوه ممنوعگاه را نباتات بتّه و درخت پوشیده است؛ بعضی جایها سنگلاخ و شخصار است. از 2400-2600 م بلندتر ریلیف تغییر بفته، بیشتر نباتات سوبلپی به نظر می‌رسد.
نباتات ممنوعگاه اساساً از فرکزار عبارت است. قسم پایان ممنوعگاه را طلاخزار (ایکزاخارده) و قسم بالای آن را نسترنزار فرا گرفته است. در نشیبیها (1200-2000 م) بادام‌زار، بعضاً چلانزار، توتم، تور وامیخورد. جا-جا زرنگ و دولانه، بعه‌ان ناک و پسته می‌سبه‌اد. در محلهای بلندکوه ممنوعگاه ارچه وامیخورد. در بعضی جایهای شخصار ساحل راست دریای سردة میانه درخت نادر و خودروی ثور (biota orientalis) می‌روید. ساحلزای دریا را درختان پهنبرگ چارمغز، فرک، چنار و غیره اشغال کرده‌اند. قد-قد رودهای کوهی درختان ریزبرگ توس و سفیدار می‌سبزند. در بعضی جایها بتّه‌های توغیزار-گاز، تبلغ و، بید، گاهی جگده و خار انگت موجودند. دره‌های پهلوی «رامیت» پتّزارهای مشکل‌گذر (آمیختة چند نمود ارغه‌ای و دولانه) دارند. مرمینجان، نسترن، مشال و در موضعهای گشاد زیرک بسیار است.
هیوانات ممنوعگاه خیلی گوناگون است. در دریاهای آن یکی از ماهیهای پرقیمت گل‌ماهی (وزنش تا 3 کگ) زندگی می‌کند. از هیوانات خزنده سگمار، گرزه، اینچنین تیرمار و کلته‌کلاسهای گوناگون هستند. به جنگل کوهسار ممنوعگاه برای لان‌‌گذاری پرّنده‌های بسیار پریده می‌آیند. مخصوصاً زرگلدار هندی، پشّخورک و غیره جالب دقّتند. پرّنده‌های شکارباب ممنوعگاه مرغ (کبک) هلال و کبک دریست. در شخصارها کفترهای یابایی گرد می‌آیند و تابستان در ارچه‌زارها ورشان بسیار می‌شوند. در سرگه دره‌های پهلویی خرس ملّه، در جایهای سیرشخ یا مرغزارهای سوبلپی گلة نخچیر وامیخورد. در رودهای کوهی «رامیت» هیوان نادر موییندار-سگ‌آبی ساکن شده است. در ممنوعگاز روباه، قشقلداق و جیره وامیخورد. گورس بسیار است. «شاد درّنده‌های بلندکوه» تاجیکستان-شیرپلنگ (اربیس) نادر است.
سالت 1961 به «رامیت» از ممنوعگاه «پالوانتوغه‌ای» چند cap گوزن بخارایی-خالگول آورده بودند، که به شرایط محل خوب مطابق شده است. «رامیت» گوشة زیبامنظر طبیعت کوهسار تاجیکستان بوده، نباتات و هیوانات نادر و اهمیت کلان علمی و عملی دارد. تصویر را نیگ. در ص. 272-273.
د .: سپاجنیکاو گ. ن. ، رتسیانلنایی اسپالزاونی ا آخرنه پریرادنыخ باگتستو تدجیکیستنه، د. ، 1967؛ ه ا م آ ن م و ا ل ل. ، زپاویدنیک تدجیکیستنه، د. ، 1979؛ اکولشینه ا. پ. ، کرتکیی آچیرک رستیتیلناست زپاویدنیکه «رمیت» (تدجیکیستن) ، «ویستنیک لگ و»، 1976.
گ. یه. سپاجنیکاو،
یو. ا. مالاتکاوسکیی.