موخلّد گرگانی

موخلّد گرگانی بوشریف احمد ابن علی‌ (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شاعر عصر 11 فارس-تاجیک. در «لباب-ال-ال باب» عوفی، «ترجمان-ال-بلاغه» رادویانی، «لغت فُرس» اسدی طوسی و «چهار مقاله» نظامی اروزی سمرقندی دایر به این شاعر معلومات مختصری آمده، پارچه‌های شعری از ایجادیاتش به طور نمونه ثبت گردیده است. عاید به ترجمة حالش معلوماتی دسترس نیست. در منبعخای مذکور اسم مخلّد گرگانی به شکلهای «مجلّدی»، «ابوشریف مجلّدی»، «شریف مجلّدی» وامیخورد، که این حال به سبب شبیه قم بودن کلمه‌های «مخلّد* و «مجلّد» در الفبای عرب رویی داده است. از مخلّد گرگانی ابیات پراکنده‌ای از قصاید، غزلیات و قطعه‌ها باقی مانده است. اشعار مخلّد گرگانی در موضوعهای پندوخلاقی سروده شده است. از قصایدش، ظاهراً، قسمتهای تشبیب باقی مانده است، که وصف طبیعت و باغ و بهار و تصویر روی و موی معشوقه را در بر می‌گیرند. در پارچة زیرین مخلّدی  گرگانی به ادبیات و صنعت عصر 10 و نمایندن بزرگ آن رودکی، اینچنین مطرب عصر ساسانیان-باربد بهای بلند داده است:

ز آن چندان نعیم این‌جهانی،

ک ماند از آل ساسان و-آل سامان

سنای رودکی ماندست و مدحت،

نوای باربد ماندست و دستان.

به مخلّد گرگانی مثنوی پندوخلاقی در وزن متقارب-«پندنامة انوشیروان» نسبت داده می‌شود. m. دلاوراف.