مادلیت

مادلیت (از لات. modus-معیار، طرز، واسطه) ، در زبان‌شناسی، کتگورییست، که مناسبت گوینده را نسبت به مضمون فکر گفتشده، مناسبت مندرجة فکر گفتشده را به واقعیت افاده می‌نماید. مادلیت معناهای تصدیق و انکار، فرمان و خواهشمندی، التماس، رضایی و غ-را افاده می‌کند. مادلیت برای واضحی بیانات اهمیت مهمی را داراست. تابشهای مادلی توسط سیغه‌های فعلی (خبری، امری، احتمالی، شرطی-خواهشمندی) ، کلمه‌های توفیلی، که تابش مادلی دارند (البتّه، حتماً احتمال، میلش، از دوسر، از افتش و غ .) ، زده، آهنگ گفتار، عموماً واسطه‌های مختلف گرمّتیکی و لییینکی صورت می‌گیرند. هر یک زبان طرز به خود خاص افادة معناهای مادلیّت را دارد. مس. ، در زبان روسی، انگلیسی، نیمیسی فعلهای مادلی و صیغة مخصوص وجود دا­رند. در زبان یغنابی شکلهای حاضره-آیندة فعل تابشهای مادلی فرمایش، احتمالی، دعوت و غ-را دارا می‌باشند.

ل. خلیلاو.