میلّیر وسیوالاد فیاداراویچ

میلّیر وسیوالاد فیاداراویچ (19. 4. 1848، مسکو-18. ا. 1913، پتربورگ، در مسکو دفن شده است) ، فیلالاگ روس، فلکلورشناس، ز­باتلیوایی، اتنوگراف و آرشیالوگ، اکه‌د. اف پتربورگ (از سال 1911). انیویرسیتیتّ مسکو را ختم کرده است (1870) ، پراف. (از 1884). رئیس شوع­بة اتنوگرافیة جمعیّت دوستداران طبیعت‌شناسی، انتراپالوژی و اتنوگرافیه (1881) ، یکی از اساس‌گذاران ج. «اتنوگرافیچیسکایی آباز­رینی» (1889-1916) ، دیرکتور ان­ستیتوت زبانهای شرقی لزریف (1897-1911). در انیویرسیتیت مسکو زبانهای سنسکریت، فارسی قدیم، محل زبان‌شناسی مقایسوی، تاریخ زبان و ادبیات قدیم روس را درس می‌داد. چون زبان‌شناس دقّت او را بیشتر آموزش مقایسوی زبانهای هندویوراپایی، خصوصاً ز­بان آستینی به خود جلب کرده است. در اثرهای ملّیر تقدیر تاریخی زبان آستینی، موقع آن در بی­ن زبانهای دیگر ایرانی، شیوه‌های این زبان تدقیق شده‌اند. ملّیر در فلکلورشناسی سرور مکتب تاریخی بود. ملّیر در نخستین اثرهای فلکلورشناسی خود عقیدة در شرق پیدا شدن داستانهای قهرمانی و تأثیر روایت و داس­تانهای ایرانی را به ایپاس روسی اعتراف کرده است. عقیده‌های ملّیر، خصوصاً انکار قیمت بدیعی داستانهای قهرمانی، به طبقة اشرافان نسبت دادن آنها و غ. مورد تنقید دانشمندان این ساحه قرار گرفته‌اند.

«آس؛ آستینسکی ایتیودы، ج. 1-3، م. ، 188!-87؛ ایکسکورسы و آبلست روسّکاگا وّادناگا ایپعسه، م. ، 1892؛ آچیرک روسورادنایی سلاویسناست، ت. 1-3، م. ، 1897-1924.

د .: ابه‌یف و. ا. ، آستینسکیی یزыک و فلکلور، ت. 1، م.-ل. ، 1949.

خ. قرباناو.