میانروی،
در حقوق بینلخلقی یکی از واسطههای حلّ مسالمتآمیز (خوشی با خوشی) بحثهای بین دولتها با راه گفت و شنید آنها با اشتراک دولت سوّم (میانرو) و در اساس تکلیفهایی، که دولت سوّم پیشنهاد مینماید. قاعدههای میانروی را کانوینتسیههای گهاگه (سالهای 1899 و 1907) و استو تدم (ماد. 33) مویین و مقرّر کردهاند. موافق اcتو تدم (کانویوتسیهها و عملیة موجوده) میانرو میتواند با التماس طرفهای بحثکننده یا با اختیار خود و یا با تشبث دولتهایی، که به بحث مناسبت ندارند، میانروی کند. در مناسبتهای بینلخلقی ا.ج.ش.س. حادثهایی معلومند، که دولت ساویتی میانروی دولتهای دیگر را پذیرفته یا خودش میانرو شده است. مس. ، با میانروی ا.ج.ش.س. 4-10 ژانویه 1966 در تاشکینت واخوری راهبران هندوستان و پاکستان (با اشتراک رئیس ساویت وزیران ا.ج.ش.س.) برگزار گردید و در وتینینیزان بین آنها خوشی به خوشی حل کرده شد.