مدنیّت سلتاوای و میتس

مدنیّت سلتاوای و میتس-مدنیّت آرشیالوگی منسوب به خلقهای نیمبادیی‌نشینی، که عصرهای 8-9 ساکن پادانی و نزدیزاو بودند. این مدنیت در دورة گذرش به حیات مقیمی و تشکّل مناسبتهای فئودالی در بین بادیه‌نشینها، که به هیت خاقانی خزر داخل می‌شدند، پیدا شده است. عصرهای 9-10 زیر ضربة پیچنکها برهم خورد. بیشتر از 200 یادگاری م. س. م. معلوم: باقیمانده‌های قرارگاههای بادیه‌نشینها، کسبه، قلعه، شهر، قبرها.

سال 1900 تدقیقات حفریات آرامگاه نزد دیهه سلتاوای بالای ولایت خرکاو و 1906 دمنة قلعة میتس در ولایت وارانیج cape شدند. م. س. م. به دو تقسیم می‌شود: جنگل و بیابانی-علنی (نیگ. النها) و بیابانی-بلغاری. به نمود اوّل قصبه‌های دهقانان، قلعه‌های دیوارشان از سنگ سفید، عرف و عادت دفنکنی مدنیّت کتکامبه، به دوّمین قرارگاههای بادیه‌نشینها و طرز دفنکنی مدنیّت یمنیه خاص است. بادیه‌نشینانی، که در دان پایان ساکن بودند، از سنگ سفید قلعه‌ها می‌ساختند، در شهرهای کلان نیز زندگی می‌کردند. اکتیسادیات و مدنیّت هر دو قسم تقریباً برابر بود. مدنیّت به م. س. م. مانند در موضعهای النها و بلغارهای قدیم-قریم شرقی، والگة میانه و پایان دونه‌ای معلومند.