خون‌گذرانی

خون‌گذرانی، گیماترنسفوزیه، یک اصول معالجه (مس. ، هنگام بسیار تلف دادن خون، بازداشتن خون‌رویی، بیماریهای خون و غ .) -را گویند، که ضمن آن به مجرای رگ بیمار (ریتسیپیینت) خون دانار (شخچ خون‌دهنده) یا جزهای آن (مسّه‌های ایریتراتسیتی یا لییکاتسیتی و غ .) ، اینچنین مادّه‌های خونیوزکننده می‌فرستند.

با مقصد معالجه استفاده نمودن خون (مخصوصاً، خون هیوانات) از قدیمولییام معلوم است. س. 1667 عالم فرنسوی ج. دین خون برّه را باموفقیت به بیماری، که خونش کم بود، گذراند. کششهای منبعدة به آدمان گذرانیدن خون هیوانات بی‌نتیجه مانده، باعث مرگ بیماران گردیدند. س. 1819 اکُشیر انگلیس ج. بلندیل اوّلین شده خون آدم را به آدم گذراند. بعد از طرف عالم اوسترییگی ک. لندشتیینیر (1901) و دُختُر چک یه. ینسکیی (1907) مویین شدن گوروههای خون و استفاده شدن نمک نتری جوهر لیمو (برای کانسیروانی خون) xونگوزرانی بی‌خوف گردیده، وسیع تطبیق یافت. کشف ریزوس-فکتار خونگوخرانی را باز هم بیخوفتر کرد. خون را ستنتسیة xون‌گذرانی جمع نموده، به مؤسسه‌های طبابتی می‌فرستد. س. 1926 در مسکو اوّلین در جهان انیستیتوت علمی xون‌گذرانی تشکیل شد.