فیروز بهرام بابایویچ

فیروز بهرام بابایویچ (تولد 1. 11. 1939، رّیان نورتای ولایت سمرقند) ، نویسندة ساویتی تاجیک. از عایلة معلم. بعد ختم انستیتوت دولتی پیدگاگی شهر لنین‌‌آباد در همین انستیتوت معلم کفیدرة ادبیات تاجیک بود. سالهای 1964-68، 72-78 در کامیتیت ددلتی رسّ تاجیکستان عاید به تلویزیون و’ردیاشونیانی کار کرد. مدیر شعبة جرنل «صدای شرق» (1969) ، مدیر ریدکسیة ادبیات بچگان و نورسان نشریات «معارف» (1978-80) ، مدیر شعبة ادبیات بدیعی گزیتة «مدنیّت تاجیکستان» (1980) بود. از سال 1981 محرر نشریات «معارف». فعالیّت ادبی‌اش سال 1960 با شعر آغاز شده، با نام «رازهای مهتابشب» (1967) و «سلسله» (1973) دو مجموعة اشعارش به طبع رسید. در شعرهایش به مسئله‌های اخلاق اجتماعی، سیمای معنوی انسان اهمیت داده است. سال 1972 به نثر گذشت. مسئلة اساسی نثرش تشکّل شخصیت جوانان و عاملهای اجتماعی آن می‌باشد (مجموه‌های «عید ستاره»، 1976؛ «گنج در ویرانه»، 1977؛ پاوست «رخساره»، 1978؛ کتاب پاوست و حکایه‌های «تو تنها نه»، 1980؛ مجموعة حکایات «حقیقت تلخ»، 1981).
بعزی شعر و حکایه‌هایش به زبان خلقهای برادر-روسی، ارمنی، لیتوانی، مالدوی، ازبیکی و غیره، انچوین در ایران و چکوسلواکی چاپ شده است. یک کتاب پاوست و حکایه‌های و به زبان روسی از چاپ برآمد («تы نه آدیناک»، مسکو، 1982). از سال 1971 عضو اتّفاق نویسندگان ا.ج.ش.س..
اسار: از عرش تا فرش. پاوست و خیکایخا، دوشنبه، 1983؛ تفت دل. شعرها. دوشنبه، 1984. م. شکوراف.