فخریه

فخریه (از عربی-نازش، بالیدن از چیزی) ، یک جزء قصیدة مدحی را گویند. شاعر معمولاً بعد مدح در ستایش شعر و مقام شاعری‌اش چند بیت می‌آرد.

فخریه حقانی و عنعنویی می‌شود. در فخریة حقانی شاعر، به طور مبالغه باشد هم، به ایجادیاتش بها داده، از بلندی شعر خود می‌بالد.
در فخریة عنعنویی شاعر می‌کوشد، که خود را از همقلمان بالا گیرد، حسن و قبح شعر دیگران را نشان دهد و به این واسطه مهارت و استعدادش را وصف نماید.
و. طایراو.