باختری واصف

باختری واصف (تولد 1942، شهر مزار شریف) ، شاعر و ادیب دری‌زبان افغانستان. فکولتة ادبیات دانشگاه کابل را ختم کرده است (1967). در دانشگاه کالمبیة ایالات متحدة امریکا در ساحة تعلیم و تربیه تکمیل دانش نموده است. کارمند وزارت معارف افغانستان (1967-81) ، سرمحرر مجلّة «جوندون» («زندگی»؛ 1981-96). بعداً مدّتی در پیشاور پاکستان زندگی کرده، از آن جا به ایالات متحدة امریکا کوچید. مجموعة نخستین اشعارش «… و آفتاب نمیرد» (1983). بعداً مجموعه‌های دیگرش «از می‌عاد تا هرگز»، «از این آیینة بشکستة تع­ریخ»، «دیباچه در فرجام»، «در استیوای فصل شکستن»، «مویه‌ها‌ اسفندیار گمشده»، «دروازه‌های بستة تقویم» و غیره به طبع رسیدند.

در آغاز راه ایجادی در قالب شعر سنّتی ایجاد می‌کرد. بعداً سبک ویجة خود را در سرودن شعر «نو» نیمایی (نیما یوشیج) پیش گرفت. اشعارش جنبة ذهنی و فلسفی دارند. باختری عاید به ایجادیات بعضی نمایندگان ادبیات کلاسیکی فارس-تاجیک فردوسی، فخر‌الدّین گرگانی (داستان «ویس و رامین») ، جلال‌الدّین بلخی (رومی) و دیگران مقاله‌ها و رساله‌های علمی نگاشته است. در مطبوعات تاجیکستان (مثلاً، مجلّة «صدای شرق»، 1990، ش 1) بعضی شعرهایش چاپ شده‌اند.

دبیات: خواجه‌موراداف آ. ، باختری. انسیکلوپدیة ادبیات و صنعت تاجیک. جملد 1. دوشنبه، 1988.

ا. خواجه‌موراداف.