بولبرکة فیراقی (سال تولد نامعلوم، سمرقند-وفات 1507، همان جا) ، شاعر و دانشمند تاجیک. علوم متداولة دور را در زاد-گاهش آموخته، در شهرِ سبز، سمرقند، هرات، تبریز قاضیگی کرده است. موافیک معلومات منبعهای ادبی شاعر توانا، دارای استعداد بلند بوده است. به این هنر او پسرانش خواجه ییوب و بهاءالدّین پیروی کردهاند. از صاحبدیوان بودنش منبعهای ادبی اتگیلاع دادهاند، ولی تا حال دیوانش دسترس محقّقان نگردیده است. در تذکرهها و بیاضها، ردایفولشعارها غزلهای بسیاری از او (اساساً در موضوع عشق) درج شدهاند. ابیات زیرین از اوست:
مه را به جمال تو کجا زهرة دعواست،
ک-آن جا همگی صورت و این جا همه معناست.
من تور تجلّی چه کنم، بر لب بام آیی،
بام تو مرا تور و جمال تو تجلّاست.
دبیات: علیشیر نوایی، مچالیس-ان-نفایس، تاشکینت، 1961. ا. افصحزاد.