بولبّاس عبّاسی

بولبّاس عبّاسی ابولبّاس (سال تولد و وفات نامعلوم) ، شای­ر فارس-تاجیک (عصر 10). ابولبّاس عبّاسی از اهل ماوراءالنهر بوده، در همین دیار کسب کمال نموده است. از او همگی 66 بیت باقی مانده‌اند. که از فرهنگها، «لغت فُرس» اسدی طوسی و دیگر سرچشمه‌ها جمع‌آوری شده‌اند. ابیات باقیماندة ابولبّاس عبّاسی پاره‌ها از قصاید، غزلها، قطعه‌ها، رباعیها و مثنویهایند. موضوع و مندرجة اشعار او وصف یار-معشوقه، بیان حسب حال، مدخ، هجو و غیره می‌باشند.

ز جیخت سبک، طرز نگارش، استفادة واجه‌ها و غیره اشعار ابولبّاس عبّاسی  به نگاشته‌های رودکی مانندند. از این جاست، که فرهنگ‌نویسان در اثرهای خود (مثلاً، «لغت فُرس»، «فرهنگ جهانگیری») در نسبت دادن ابیات این دو شاعر اشتباه کرده‌اند. ابیات زیرین از ابولبّاس عبّاسی می‌باشند:

گر کنون بار مرا مرگ همی‌ خشک کند،

بیم آن است، که مرا لسک اخاهد زدنا.

ز خان و مان و قرابت به غربت افتادم،

بیماندم آن جا بی ساز و برگ و انگشتا.

تبایع گر ستون تو، ستون را هم بپوسد بن،

نپوسد آن ستون هرگز، ک-اش از طاعت زنی کازه.

دبیات: افصحزاد ا. ، آدم‌الشّعرا رودکی. دوشنبه، 2003؛ اشعار هم‌عصران رودکی، دوشنبه، 2007.