تنکار

تنکار، تیتربارت نتریی، nو4ا7. 10ن2o) ، نمک کیسلاتة تیتربارت را نامند. اساساً در شکل مینیرل سفید-تینکل (بعضاً خاکستررنگ و زرد) موجود است. زیچی‌اش 1690-17210 کگ/م3. در آب حل‌شونده (در 10°س، در 100 گ آب 1، 6 گ تنکار حل می‌شود). محلول آبی تنکار خاصیت عشقاری داشته، از هوا سا2-را فرو می‌برد. از تأثیر کیسلاته‌های زور ویران می‌شود. تنکار را هنگام کفشیر استفاده می‌برند، چنگة تنکار گداخته آکسید متالها را حل نموده، سطح متال را تازه می‌کند. از تنکار نوعهای مخصوص شیشه (شیشة آپتیکی) ، سر و غیره تییار می‌کنند. آن را برای آشدیهی پوست، در خواجگی قشلاق چون میکرونوری و در طبّ چون داروی انتیسیپتیکی استفاده می‌برند.